Moriah Woods/NEAL, 1.02.2025, Kraków

Czasem mam tak, że jeśli wybieram się fotografować koncert artystów, na których nie dane mi było trafić wcześniej, to robię wszystko, żeby poznać ich twórczość jak najbardziej pobieżnie. Na tyle, żeby wiedzieć czego się spodziewać, ale żeby to występ na żywo był tym czynnikiem, który sprawi ostatecznie, że pomyślę: “O, fajne, chcę więcej!’ albo “Hm. Zapowiadało się dobrze, ale…”.

Może mało praktyczne, ale lubię to uczucie zaskoczenia już pod sceną. W sumie polecam.

Tak też było w sobotni wieczór, 1.02.2025, kiedy w ramach cyklu koncertów organizowanych przez Pasem po czole w klubie Drukarnia (uwaga, spoiler) było mi mega miło fotografować występ Moriah Woods supportowanej przez NEALa wraz z zespołem.

Co było fajne? Oczywiście muzyka. Neal, to twórca indie rockowy, którego twórczość spodoba się również fanom brytyjskiego popu lat ’90. Wyrazisty wokal, nieco melancholijne teksty, wpadające w ucho melodie. Naprawdę, dobrze się tego słucha.

Moriah Woods całkowicie zmieniła nastrój wieczoru na dużo mroczniejszy, bardziej transowy. Elektroniczne, eksperymentalne brzmienia otaczały słuchaczy, ale nie męczyły. Było emocjonalnie, nieco hipnotycznie. Mnie osobiście urzekł głos wokalistki – jego barwa i to, z jaką łatwością był przez nią wpasowywany w inne dźwięki.

Fajny był również kontakt z publicznością podczas obu występów – każdy z artystów na swój sposób i w swoim stylu przekazywał coś od siebie słuchaczom, zmuszając ją do interakcji, a energia płynąca ze sceny docierała dokładnie tam, gdzie powinna. Sama publiczność również dopisała – była zaangażowana i każdy wiedział gdzie jest i po co.

Słowem podsumowania: jeśli ktoś będzie miał kiedyś możliwość zobaczenia Neala albo pani Woods na żywo – niech wie, że warto się wybrać. Warto również (choć to już mniejsza frajda, ale zachęcam bardzo ;)) odwiedzić media społecznościowe artystów. Posłuchać, napisać coś miłego. Tak, żeby grali nam dalej